Kwaśnica
Kwaśnica to zupa zawdzięczająca swą renomę niepowtarzalnemu smakowi. Lekko lub mocno kwaśna, słonawa, ostra. Posiada zapach kiszonej kapusty, gotowanej wieprzowiny (czasami gotowano kwaśnicę na baraninie) oraz przypraw. Niegdyś była ona spożywana przez górali żywieckich przy okazji świniobicia, które stanowiło duże wydarzenie nie tylko w samym gospodarstwie, ale i we wsi. O tym niezmiernie ważnym wydarzeniu pisze znana etnograf Zofia Szromba-Rysowa (Zofia Szromba-Rysowa, 1992, Górale Beskidu Żywieckiego, Instytut Historii i Kultury Materialnej 1998, Rozdz. Pożywienie i jego kulturowe funkcje): (…) to tak ważne ze względów gospodarczych wydarzenie gromadziło sąsiadów, których zapraszano na „podgardlinę” lub jak mówiono także „na kwaśnicę” (…) polewkę z kwasu spod kiszonej kapusty, ziemniaków, (…)
Po II wojnie światowej zanikło urządzanie hucznych świniobić. (…) nadal [jednak] działa zasada wzajemności, polegająca na posyłaniu sąsiadom i rodzinie pożytków ze świniobicia, a więc mięsa, podgardla, słoniny i rewanżowaniu się przez nich tym samym. Jak ważne dla górali było świniobicie i związana z nim „uczta” może również świadczyć żywiecki zwyczaj „chodzenia nowoletników”. Były to osoby przebrane za: Szlachcica, Anioła, Masarza (Rzeźnika), Górala, Dziadka, Babkę. W okresie nowego roku chodzili oni z noworocznymi życzeniami po domach. Każda z tych osób miała przypisaną sobie przemowę. Całość przypominała spontaniczne przedstawienie.